" ŚWIADECTWO "

Na brudnej stacji,
z brudnym bagażem,
w brudnej koszuli
i życia stażem,
siedział człowieczek
zrezygnowany,
smutny, wzgardzony
i pokonany.

A przed nim ściana
stała bez drzwi,
chyba już doszedł
do kresu dni.
Chyba już koniec
jego niedoli,
chyba przestanie,
boleć co boli.

A wtedy nagle
zadziałał Bóg,
działał przez ludzi,
bo też tak mógł,
i ten człowieczek
z ławeczki wstał,
wziął czyste życie,
co mu Bóg dał.

Poszedł wśród ludzi,
gdzie czysto jest,
żeby pomnażać
ten Boski gest,
bo Bóg rozdaje
szczodrze swe dary,
owcom co wrócić
chcą znów do wiary.

Jak marnotrawny
syn kiedyś też,
powróć do Ojca
i jemu wierz,
bo tam gdzie naszych
kres możliwości,
tam czeka serce
pełne miłości.

Jego miłością
żyję co dnia,
a tym człowieczkiem
to byłem ja.
Dobrze mi Panie
na twoim dworze,
chwała Ci za to,
mój dobry Boże.