Uśmiechnij się,
bo ja się śmieje.
zbyt wiele smutku,
los ludzki sieje.
Zasiany smutek
rośnie obficie,
jak chwast się ciśnie
wciąż w ludzkie życie.
A potem znika,
a potem ginie
i z twarzy spada,
na łeb, na szyje.
I znów się dobrze,
w życiu nam dzieje,
uśmiechnij się,
bo ja się śmieje.
bo ja się śmieje.
zbyt wiele smutku,
los ludzki sieje.
Zasiany smutek
rośnie obficie,
jak chwast się ciśnie
wciąż w ludzkie życie.
A potem znika,
a potem ginie
i z twarzy spada,
na łeb, na szyje.
I znów się dobrze,
w życiu nam dzieje,
uśmiechnij się,
bo ja się śmieje.